Op het terrein bevind zich een grote villa en een aantal kleine bouwvallen. Al snel hoorden we stemmen en gestommel in de bijgebouwen en maakte kort kennis met een aantal Urbexers. De mensen vertelden ons dat er niet in te komen was en dat er hele grote sloten op luiken waren gezet. Toch hadden we gehoord via dat er kort geleden nog mensen binnen geweest waren. Inderdaad, aan de achterkant van het gebouw hoorden we iemand roepen; willen jullie naar binnen? Er draaide langzaam een luik open en Arno Raps (website) stelde zich voor. Hij was al vroeg naar binnen geklommen en was net klaar met een rondje villa. Ook wij konden nu eenvoudig naar binnen en begonnen gelijk de prachtige benedenverdieping te observeren.
Na een vijf minuten kwamen ook de Belgen die zich eerst in de andere gebouwen bevonden naar binnen. Volgens mij waren ze met vier personen, maar er gebeurde vanaf dat moment zoveel dat ik daar even geen oog meer voor had. Er kwam een aannemersbus de hoofdpoort binnen. Meteen liep ik naar de anderen en melde dat we bezoek kregen en vluchten geen zin had daar ze toch al het terrein waren opgereden. Toch gingen ze allemaal door het raam naar buiten en renden het achterliggende bos in.
Nog even tijd om wat foto's te maken dacht ik. Ik was inmiddels aan de bovenverdieping toe gekomen en ineens een geschreeuw van iemand beneden. Het klonk als een aannemer die behoorlijk pissed was. Wij liepen langzaam naar beneden en gingen door het ruit waar we ook naar binnen gekomen waren naar buiten.
Hier stond de hele brigade van vlaanderen ons inmiddels op te wachten met kogelvrije vesten. De aannemer had inmiddels dus de politie al gebeld. De jonge agent vroeg meteen: "Zijn jullie opgesplitst? Waar zijn de anderen?" Ik antwoorde hem dat ik geen idee had. We komen hier allemaal met het doel foto's te maken, maar zijn hier allemaal individueel gekomen. Twee van de agenten zetten het meteen op een lopen naar de bus, die voor het hek geparkeerd stond en scheurden weg. Achter de gevluchte Belgen aan. Een andere agent ging uitleggen dat weglopen toch wel heel verdacht was. Dit heb ik ook meteen bevestigd en waren het allebeide eens.
Vijf minuten later kwamen ze weer terug. Niets gevonden.
Wij moesten nog even blijven staan. Napraten en paspoortcontrole. Ik vertelde de agent dat het voor ons wel een heel eind rijden was geweest. Helemaal vanuit Groningen naar deze mooie villa. De aannemer liep nog een beetje heen en weer en was trots dat er toch nog twee mensen waren gepakt. De agenten benadrukten nog 1 keer dat het toch echt niet de bedoeling was om priveterrein te betreden. De boodschap was duidelijk en na ongeveer drie kwartier mochten we vertrekken. Nooit meer doen, was de boodschap nog.
Hieronder op de foto de boze aannemer.
Foto's op http://www.heeftmeer.nl/index.php?id=140
Geen opmerkingen:
Een reactie posten