maandag 14 februari 2011

Zeche am wasser XXL

Het was toch gaan regenen, een kwartier voor onze aankomst bij Zeche am wasser op zaterdag 12 februari.
De beschrijving die we hadden gekregen over de locatie hadden we zorgvuldig bestudeerd en liepen eigenlijk zonder problemen het mega terrein op van de kolenmijn.




De mijn was in 1927 in produktie genomen, maar in de eerste jaren overstroomde het een aantal keren totdat het in 1930 veilig was en de productie kon beginnen. In 1968 werd zelfs 300 miljoen ton geproduceerd. In juni 2008 werd de mijn definitief gesloten.

Toch wel vreemd geen geluiden te horen op een dergelijk locatie. Hoe dichter bij de mijn hoe zwarter wel de ruiten en ondergrond, extra zwart en smerig door de vallende regen. Onderaan het gebouw van de eerste schacht liepen we de trappen op. Het was er heel donker, vooral door het weer en besloten eerst richting kleedgebouw te gaan. Het eerste wat we tegen kwamen waren oplaadstations voor de accu's en vervolgden onze weg door de lange gangen richting kleedruimte. In Zeche H hadden we al eens kennis gemaakt met een dergelijk ruimte, dus we wisten wat we konden verwachten.



De mond valt je toch telkens weer open. Er is niemand in het gebouw, maar toch hoor je geluiden van de kettingen waar de mandjes aan hangen. Iedere mijnwerker had een dergelijk mandje om zijn kleren in op te bergen. Door een systeem van kettingen werden de mandjes met of zonder kleren naar boven gehesen en aan de zijkant van de hal werd de ketting vast gemaakt en voorzien van een slot. Na ongeveer een uur gingen we verder.

Wij liepen een grote hal met aan weerskanten loketten binnen, waar waarschijnlijk de lonen ooit werden uitgekeerd. Duizenden arbeiders hebben zich hier ooit in lange rijen opgesteld in afwachting van het wel verdiende loon. Omdat de mijn nog niet zo lang geleden was gesloten en geen vandalen het gebouw nog hadden betreden was alles nog in goede toestand. Ook de bewaking helpt natuurlijk bij het heel houden van een locatie, al hadden wij ze niet gezien.



Wij vervolgden onze weg naar de mijn zelf en kwamen uiteindelijk bij de eerste schacht uit. Een veelvoud aan sporen en wissels waar vroeger de kolen op werden getransporteerd in lories leiden ons naar de liften.

Jez..hqtyfge..us. we hoorden iemand aankomen en een aantal seconden later stonden we oog in oog met twee jonge mannen. Gelukkig in bezit van camera, herkenbare outfit van een urbexer. Earthview was vertegenwoordigd, want Patrick en zijn maatje Jasper stelden zich voor. Toch altijd leuk om iemand tegen te komen, met dezelfde hobby.
Websites van beiden: Patrick en Jasper
Na even bijkletsen en informatie doorgeven over de locatie vervolgden we onze weg.
Naar schacht 2 en ronddwalen door de aszwarte ruimtes van het mijngebouw.
Na 80 trappen beklommen te hebben hadden we het wel gezien en besloten we terug te gaan naar de auto. Inmiddels was het mooi weer geworden dus konden we buiten ook nog wat oude treintjes meenemen. Half 3 vervolgden wij onze weg naar de volgende locatie.

link naar de reportage>>

1 opmerking: